Maar toen leerde ik wat voeding met mij deed.
Ik studeerde in die tijd Voeding en Diëtetiek en ik deed alles zoals het hoort (zo leek dat toen).
Ik volgde de adviezen van het Voedingscentrum en ik at zo'n beetje precies zoals de schijf van vijf adviseert.
En toch voelde ik me moe, zo moe. Ik ging bijna geloven dat het er bij hoort. Volwassen zijn = moe zijn (en heel veel andere vage klachten ervaren).
Gelukkig weet ik inmiddels beter. Er kwamen nieuwe bronnen van kennis en inspiratie op mijn pad. Een orthomoleculaire studie kon ik niet meer afhouden.
Dus ik pakte de kennis gretig aan en begon, nog tijdens het afstuderen tot diëtist, al met verder leren over orthomoleculaire voeding.
En daar vond ik steeds meer antwoorden. Tot op de dag van vandaag ben ik blij dat ik die weg ben ingeslagen. Met als gevolg een holistische aanpak, gericht op meer dan enkel voeding. Een brede verdieping in Epigentica en zoveel meer kennis en vaardigheden waarmee ik nu een gezondheidsdienst kan leveren van hoge kwaliteit.